جوادیه؛ پذیرای جنگ خورده ها

همان زمان قوم هایی درون شهر تهران به خصوص برزن های جنوب شهر ساکن شدند تا پس از آزادسازی شهرها و آرام شدن شرایط، بوسیله زادگاه و سکونتگاه خویشتن برگردند. این خانواده ها درون دوران دفاع مقدس بیکار ننشستند و همراه با نهادهای دولتی، پشتیبانی از رزمنده ها را برعهده گرفتند. میزبانی از خانواده های دعوا خورده در آن ایام تیمار متناسب توجه بود، به نشانی مثال، ساکنان کوچه جوادیه بوسیله ترمینال جنوب که در نزدیکی این محله بود و نزاع خورده ها از طریق این پایانه به تهران می آمدند، می رفتند و از آنها می خواستند که به ساختمان آنها بیایند.

«بنیاد امور خیریه ۱۵ خرداد جنگ زدگان» هم با هدف خدمات دهی به این افراد درون محله جوادیه اسلوب اندازی شد. این بن به لباس کلیسا محوری با محضر افرادی مثل «محمود چیتگری»، «صمد ضرغام»، «حمید جاندار»، «ناصرحاج بابایی»، «داود آگاه»، «علی تصدیقی»، «عباس شیرازی» و جمعی از ساکنان جوادیه شکل گرفت. در این میان، چیتگری به عنوان مسئول بنیاد با ویژگی بوسیله نام آقای حیدری که مالک چند ساختمان بزرگ درمحله جوادیه بود، اقدام به ساماندهی نزاع زده ها و انتقال خانواده ها برای سکونت درون این بناها کردند که بیشتر آنها در کوچه شهرداری سابق در خیابان مثال موتمن نیا استراحت داشت.